Busker Festival Festival CC Het Gasthuis Aarschot (22-09-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Rootstown - CC Het Gasthuis © Rootsville 2019

Op zondag doorheen een stad slenteren omgeven door muziek is altijd een fijne beleving. Nu zondag 22 september was dit het geval in Aarschot pal gelegen in het "Hageland". Je kon daar een impressie op doen van de tweede editie van het "Busker Festival" georganiseerd door "Rootstown" i.s.m. "CC Het Gasthuis". Het "Busker Festival" kon enkel worden bezocht door mee te doen aan de daarbij horende begeleide wandeling, alsof het hier een zondagse zoektocht betrof. Behoorlijke opkomst voor dit event waar op de binnenkoer van "CC Het Gasthuis" vier stadsgidsen stonden te trappelen om hun groepen naar de nog onbekende plaatsjes te begeleiden om aldaar een muzikale interventie te ervaren. Als extra kers op de taart konden de vroege vogels nog een ritje maken op een onvervalste "Don Petrol e-bike"...alors en avant marche!

Van mede-organisator Kurt De Bont (Rootstown) wisten we toch op voorhand de locaties los te peuteren anders zouden we als fotograaf op de desbetreffende plaatsten toch maar een chaos creëren. Slenterend langsheen de oevers van "De Demer" stelden we vast dat op deze nazomerse zondag deze Hagelandse parel bruiste van het leven. De aanloop naar dit "Busker Festival" leek wel op een hindernissen parcours. Zo was er door ziektes en files afzegging van twee deelnemende buskers en was het nieuwe stadsbestuur niet meteen cultuur minded genoeg bevonden om het stadhuis open te stellen.

Onze eerste bestemming bracht ons naar café "Drossaerde" in de Jozef Tielemansstraat ook in de volksmond bekend als café "De Rits". Dit etablissement waar je vroeger nog een enige echte "Aarschotse Bruine" kon drinken ligt aan de ingang van het stadpark (Domein Het Drossaerde) en behoort tot één van de oudste nog authentieke café's in het historische gelegen centrum. Hier treffen we naast een nazaat van "de Rits" ook nog onze eerste "busker" aan die luistert naar de naam "Bob".

Bob's programma was ook danig door elkaar gehaald want in eerste instantie stond hij aan de zijde van een ander busker hier op dit "Buskers Festival" maar was zo voor organisator Kurt een rots in de branding. Bob is ook bezig met het opnemen van een plaat die volgend jaar zal gaan uitkomen en kan je ook bewonderen in de formatie "The Borrowed Music". Ook tijdens een van zijn vier sets brengt deze Alt-Folk rocker geleende nummers.

Zo krijgt het volle café nummers te horen als "Multiply" van Jamie Lidell en brengt hij met Ryan Adams' "Let It Ride" de bezoekers van dit event volledig in vervoering. Ook nog een stukje geschiedenis voor de oude rockers aanwezig met "Keep on Running" van de "Spencer Davies Group", je weet wel de sixties formatie met daarin de broertjes Winwood speelden met als bekendste de later alom gekende Steve Winwood. Voilà sé en zo is het "Busker festival" editie 2019 van start gegaan.

De volgende locatie bracht ons pal doorheen het stadspark tot aan het "Cappucieneklooster". Dit gebouw is enkele jaren geleden nog vernieuwd en doet nu ook dienst als ceremonieruimte voor huwelijken. Het gebouw dateert uit 1686 en plaats van het gebeuren is zaal "De Gadiaan" waar je vanuit de glazen kamer "de Demer" onder je ziet voorbij stomen. Na de "Franse Revolutie" werden de geestelijken hier weggejaagd en kwam dit historische gebouw in privé-handen terecht. Het gebouw telt vier zalen die allen refereren naar het vroegere klooster. Naast "De Gardiaan" is er ook nog "De Vicaris", "De Lector" en "Het Kapittel".

In het "Cappucieneklooster" treffen we de uit Utrecht komende formatie "Jesco" aan. Ook deze band die bestaat uit Berend Vrakking, Joost Bos, Loek van Oijen en Joran van Bart en citueren ook zij zich in het Folk milieu. Liefhebbers van bands als "The Hackensaw Boys" en "The Goddamn Gallows" zullen zich ook hier thuis voelen met deze "Jesco". Ze brengen bluesy getinte Americana met soms ook een Tom Waits sausje overgoten. Vannamiddag brengen ze hun Filthy Folk 'n Roll met nummers als "Homewrecker" en "Fifty Shades of Blue". Nu nog een Guinness en we wanen ons zo op het groene eiland.

Voor de volgende muzikale interventie hoeven we maar juist het hoekje om. Op de "Grote Markt" van Aarschot bevindt zich een overblijfsel van het in 1578 vernielde middeleeuws stadhuis. De "Sint-Rochustoren" is een in ijzerzandsteen opgetrokken gotische toren die drie verdiepingen telt. Alsof een middeleeuwse kwelduivel ermee gemoeid is moeten we tot op de derde verdieping om aldaar Hans Roofthooft aan te treffen. Gelukkig nog geen drup alcohol gedronken en was het duizelig gevoel enkel te wijten aan de smalle ronde trap.

Up to Roofthooft! Met een ervaring van meer dan 30 jaar als muzikant kan je hier niet spreken van een bleuke. Hij speelde ook in bands maar is de laatste vier jaar bezig met een solo project waaruit ook al het eerder dit jaar uitgebrachte album "Skeletons" is ontstaan. Zijn nummers zijn een weerspiegeling van zijn eigen leefwereld waabij "Hans Roofthooft" zijn ideeën en gedachtengoed op het voorplan komt te schetsen.

Met nummers als ""Evermore" en "Morning Dew" weet hij als een volleerd minnestreel de toehoorders hier te boeien. Dit temidden van enkele middeleeuws aanvoelende wandtapijten en andere prularia. Het luisteren naar den Hans verliep tamelijk vlot het afdalen langsheen de tollende trap, een ietsje minder.

Onze volgende halte was er eentje bij de smid. Nee, niet om ons paard te laten beslaan want de paardjes die hier binnenkomen zijn paradepaardjes. Het betreft hier de zaak van edelsmid Bart Robeyns. Zijn smidse en winkel is gelegen in de Bogaerdenstraat waar me midden tussen de uitgestalde juwelen onze volgende busker kwamen aan te treffen.

Bij deze volgende stop ontmoeten we "Equinox". In een vorige aflevering van zijn carrière noemde hij nog "Equinox the Peacekeeper" maar met de vrede heeft Wouter Buyst het wel gezien. Gewapend met een akoestische gitaar, een banjo en enkele smoelschuiven wist deze peacekeeper ons meteen te boeien. Nummers als "Drop Out Of Time" en "Six Thouseand Years" ken je ook terugvinden op zij album "Birdsongs on the Waste Land". Zijn muzikale ontmoeting met een Amerikaanse native kwam zo zinderend over dat de juwelen er bijna extra van gingen glinsteren. Links en recht zag je een dame tegen haar partner's arm duwen om zo met hun vinger al een hint te geven voor komende kerstmis.

Zo alvorens het afsluitend concert op het binnenplein aan "Het Gasthuis" te gaan beleven was er aan de oude stadsmagazijnen nog een tussenstop en een aimabele babbel met een straffe madam. Hier konden de bezoekers aan dit "Busker Festival" genieten van een hapje en een gratis drankje. Mijn keuze viel op een "Gasthuis Tripel", een equivalent van "De Bruine".

Voilà en zo ging het in gezapige pas terug richting het binnenplein van "Het Gasthuis". Nog even nababbelen op het pleintje van een mooie zondagnamiddag wandeling doorheen deze stad van de fiere "Kassiestampers". Muziek wordt hier steevast hoog in het vaandel gedragen en zo waren ook Maaike en Kurt dan weer meer dan tevreden.

Aan het einde van de wandeling pfff komen we dus uit bij "Black Djangos". Deze Nederlands/Duitse formatie brengt wel leven in de brouwerij door het brengen van psychedelische surf. Met invloeden van meester surfer Dick Dale, maar ook met een vleugje Calexico en de desert noir sound van The Fuzztones. Alsof we hier aan de poorten van de "Titty Twister" zijn aangekomen in de duistere kant van Aarschot.

Het trio verantwoordelijk voor de afsluitende noot hier op het "Busker Festival" bestaat uit Robert, Ben en Dominik. Originals als "The Victor" en "The Witch" hakken er hier al meteen duidelijk in. Opmerkelijk is het gebruik door toetsenist Ben van een "theremin" en dit op zich is al speciaal. Hun arrangementen op het instrumentale "Pipeline" van "The Chantays" roept uiteraard herinneringen op uit de sixties, en er zijn er hier heel wat die dat kunnen navertellen ;-). Ook de versie "Shakin' All Over" van Johnny Kid & The Pirates" uit 1960 werd goed ontvangen en met "Devil's Finger" verlieten deze "Black Djangos" met hun eclectische surfrock hier de Osschotse "Titty Twister". Rest er nog een welgemeend dankwoord van Kurt aan de talrijke deelnemende bezoekers.

de "Bokkerijders" ride again